Wojna. Jak o niej rozmawiać z dziećmi.

Drodzy Rodzice,

trudno nam wszystkim w to uwierzyć, ale tuż za naszą granicą rozpoczęła się wojna.  Mając świadomość tego, że nikt nie jest w stanie przygotować się na tak straszliwy czas oraz w poczuciu nauczycielskiej odpowiedzialności za nasze, za Państwa dzieci, przekazuję kilka porad/ wskazówek o tym, jak rozmawiać z przedszkolakmi o wojnie. Dzieci nie żyją przecież w próżni: słyszą nasze rozmowy, wiadomości, komentarze. Jak zmierzyć się z tym tematem tak,  aby w tym maleńkim, kilkuletnim człowieku nie budzić strachu, grozy czy wręcz paniki?

Przede wszystkim:

1. Rozmawiać. Ważne, aby nazywać to, co sie dzieje, używając języka dostosowanego do wieku dziecka. Wyjaśnić, że są na Świecie źli ludzie, którzy rozpoczęli wojnę. Ale jest też wielu dobrych ludzi, którzy troszczą się o to, by wojna się skończyła, abyśmy wszyscy byli bezpieczni"
2. Pozwolić dziecku na zadawanie pytań. Nie dziwić się tym, nawet najbardziej dziwnym. Odpowiadać cierpliwie i ze spokojem. Zapewnić, że może pytać, że zawsze otrzyma od nas odpowiedź. Nie mijać się z prawdą, nazywać rzeczy po imieniu,
3. Nazywać i akceptować emocje dziecka. "Rozumiem, ze się boisz. Ja też się boję. Ale, pamiętaj, że jest wielu ludzi, którzy dbają o to byśmy przestali się bać, starają sie, żeby ta woja skończyła się, jak najszybciej".
4. Uważać na swoje słowa, komentarze. Starać się, aby dziecko nie uczestniczyło w rozmowach dorosłych na temat wojny.      A w ogóle, aby nie słyszało naszych obaw, lęków wyrażanych głośno.  Wyłączać wiadomości, gdy dziecko jest w pobliżu.     Dzieci nie muszą znać wojennych relacji o zniszczeniach, o zabitych.
5. Być razem. Dawać dziecku poczucie bezpieczeństwa przez obecność uważną; wspólną grę planszową, czytanie bajek, spacer, przytulanie, rozmowy.

Z nadzieją, że ten koszmar się wkrótce skończy i że oszalały Świat wróci na "swoje tory".

Alicja Smolik

dyrektor Przedszkola "Morska Przygoda" wraz z pracownikami